Filip Meirhaeghe had zich in 2004 olympisch goud als doel gesteld. Hij trainde keihard, maar was toch enorm bang zijn doel niet te halen. De druk van de buitenwereld was ook enorm groot, na zijn zilver van Sydney. Hierdoor greep hij naar epo. Jammer en niet eerlijk, maar toch ook wel begrijpelijk vind ik. Hij geeft zijn fout ook toe en dat vind ik ook wel knap.Uit alles wat hij vertelt over zijn carrière als topsporter blijkt, dat topsport niet alleen fysisch heel zwaar is, maar ook mentaal. Mijn bewondering voor zijn prestaties en palmares is dan ook groot, hoewel hij een misstap begaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten